Kendisi de şerifin bir şeyler öğrendiğini düşünüyordu, üniformasıyla gelmiş olması bunun hatır ziyareti olmadığını gösteriyordu. Onun kim olduğunu tespit ettik, diyen Şerif, adamın bu ismi söylemesini bekler gibi duraksadı. Zorlukla nefes aldı. Kim olduğunu biliyor musunuz? Şerif bir kez daha adama baktı. Escort beykoz diye tekrarladı adam yavaşça. Bu ihtimalden şüphelenmişti. Ordudaki eski arkadaşının yüzü gözünün önüne gelince sırtı ürperdi. Sanki sandalyesinin altındaki zemin çökmeye başlamıştı. Hangi sebepten olursa olsun, zihninin derinliklerinde, ölen adamın geçmişiyle bir ilgisi olduğunu biliyordu. Onu hatırlıyor musun diye sordu şerif, ama zaten cevabı bildiği açıktı.
Orduda beraberdik, yıllar önce. O daha fazlasını bekler gibi başıyla onayladı. Neden kendini tanıtmadı diye sordu adam. Neredeyse kırk yıldır görüşmemişlerdi. Beykoz escortları o gece tesadüfen kapısına gelmiş olamazdı. Bir sebebi olmalıydı ama bunu adama söyleyemeden ölmüştü. Bunun cevabını senin verebileceğini umuyordum, diye mırıldandı şerif. Adam bilmiyordu. Onun ile hiçbir zaman yakın arkadaş olmamışlardı. İstanbul’da beraberdiler, ormanda ve köyde. Sonra dört adam, geçmişi arkada bırakmak ve her şeyi unutmak umuduyla kendi yollarına gitmişlerdi. Hiçbirinin yaptıklarını hatırlatacak bir anıya tahammülü yoktu. En azından onun.
Adam savaştan sonra özen göstermişti; çünkü o, memleketine dönmeyi tercih etmişti. Eninde sonunda escort bayan beykoz kızlar da geri dönmüşlerdi ama iki adam nadiren konuşurlardı. Gençliklerinde çok sıkı dost olmalarına karşın, artık iki yabancı gibiydiler. Sana hiçbir şey söylemeden mi öldü diye sordu şerif. Adam sandalyesini geri itip ayağa kalktı. Sırtını şerife ve ona dönüp dışarıya bakmaya başladı. Bu soruyu kaç kere sorarsan sor, cevabım hep aynı olacak. O herif kapımıza geldiğinde isim vermedi, parasını ödeyip formları sabah dolduracağını